Мардум метавонанд осуда бошанд, зеро ниҳодҳои амнитиву дифоъии кишвар дар ҳадде тавон доранд, ки ба хубӣ аз ин марзу бум ҳифз карда метавонанд, аммо набояд фаромӯш кард, ки “мо дар минтақаи сарҳадӣ ба сар мебарем, паҳлӯ ба паҳлӯи Афғонистон ҳастем.